Mekandaki küçük parçacıkların birleşmesi ile tümünü birbirine bağlayan bir anlam metaforu oluşur. Gilles Deleuze'yi hatırlarsak mekandaki parçaların birleşmesi ancak bir -el yardımıyla yapılabilir.
Tam bu noktada Stan Brakhage'ın The Way to Shadow Garden'da elinde tuttuğu saati bize gösterip, yarattığı işkencenin ortasında yalnız başımıza bırakması, ancak yaratıcı bir zevke ihtiyaç duyma ile açıklanabilir.
"işkence çift kişilik bir oyundur aslında ve unutulmaması gereken: bir yaratıcı mutlaka ihtiyaç duyduğu şeyi yaratandır "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder