Felaketin darbeleri altında beli büküldüğünde kurban olduğu
kesin; ama suçlu, asla!
Artık siyasal ve biyolojik olan birbirinin yerine geçmiştir.
O halde, yatak da agoranın yerini alır. Kırbaçlama sahnesinin önemi bu yerine
geçmede yatar. Cesur yeni dünya Sade’ci kısıtsız keyif düstürunu benimser.
Yani aslında; “senin bedeninin keyfini sürme hakkım var, aynı şekilde senin de benimkinin.”
Yani aslında; “senin bedeninin keyfini sürme hakkım var, aynı şekilde senin de benimkinin.”
Herkes, herkese aittir. Bu bakımdan Huxley’in yeni
dünyasının önemi, kültürümüzde ihlalin kıymete binmesini mesele edinir. İhlal
kültürü fikrini, ihlalin genelleşmesi fikrini ayakta tutmak imkansızsa, bunun
tek nedeni ihlal etmenin kural haline gelecek olması değil, aynı zamanda
gerçeklik ilkesi olmaksızın haz ilkesinin sürdürülemeyecek olmasıdır.
Üreme, doğanın bir hoşgörüsü ise sadece, cinayeti suç haline getirmeye çalışan şey bizim kibrimizdir.
Erotizmin hazzı bir tabuyu çiğnemekte yatar; zaten tabu da
çiğneme fiilinde fark edilir; kural çiğnendiği için işler. Öyleyse kafanı kaldırdığında her an yakalandığın bu orji kim
için sahnelenir? Büyük öteki için, tıpkı bir örnekle: ofise gönderilen çikolata
kaplı meyvelerin kayganlaşmasını sağlayan aslında hediyeyi alan değil, ikram
edilenlerin orjisinde saklı olması gibidir.
Orji her halükarda muhayyel bir baba figürü için sahnelenir;
tamda böyle bir şey olarak, bize itaat etmeyi veya kuşkusuz keyif almayı
buyuran büyük öteki diye bir şey olmadığı gerçeğini gizler-sistem bizizdir.
Diğer yandan kırbaçlanmaktan keyif almayı sürdürecekler için
küçük bir not: bedenlerini metamorfoza uğratıp saf bir keyfe ve fazlaya
dönüşmenin yolu, bireyin malı olmaktan çıkıp tamamen bir potlaça dönüşmektir.
Hediye siz olun!
Maston - Strange Rituals
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder