Sitüasyonist Mustafa Hayat, 1966’da şöyle yazar: “yeni
devrimci teori, kavramların esaslarını tekrar tanımlamadan ilerleyemez.
“Fikirler geliştirilir” der Lautremont. “Kelimelerin anlamları harekete
katılır” İntihal gereklidir. İlerleme beraberinde gelir. Bir yazarın cümlesini
benimser, onu kendi ifadesi haline getirir, yanlış bir düşünceyi çıkarır ve
doğru olan düşüncelerle onu doldurur. Marx’ın düşüncesini kurtarmak için onu
sürekli olarak ifade etmek, doğrulamak, yabancılaşmasının desteğinin yüzyıllık ışığında
ve onu inkar etmenin olasılıklarında tekrar tasarlamak gerekir. Sitüasyonistler
toplumun tutarlı bir eleştirisini yapma teşebbüslerinde Marx’ın, Hegel’in,
Fourier’in, Lewis Carroll’un, Sade’in, Lautremont’un, sürrealistlerin, Henri
Lefebvre’in, George Lukacs’nın kısacası toplumun bütünlüğünün kuramını
oluşturan itici güçlerin- yazdıklarını kendilerine mal etmişlerdir. Kendi
eserleriymiş gibi yayınladıklarının sahibi olan neredeyse tüm teorist ve
sanatçılardan farklı olarak
sitüasyonistler, bağlılık gayreti ya da karşılık verme korkusu olmadan toplumu
eleştirdiler. SE hiçbir zaman tekelleşmiş bir zihniyeti taklit etmedi ama onu
kullandı. [SE PUNK / Bill Brown]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder