"Tüm şeyleşme bir unutmadır."
Sanat taşlaşmış dünyayı konuşturarak, ona şarkı söyleterek, belki de ona dans ettirirek şeyleşme ile savaşır. Geçmiş acıyı ve geçmiş sevinci unutmak baskıcı bir olgusallık ilkesi altında yaşamı hafifletir. Karşıt olarak, anımsama acının yenilmesi ve sevincin sürekliliği için itkiyi kışkırtır.
Ama anımsamanın gücü düş kırıklığına uğratılır: sevincin kendisi acı tarafından gölgelenir.
Kaçınılmaz olarak mı?
Tarihin çevreni henüz açıktır. Eğer geçmiş şeylerin anısı dünyayı değiştirmek için savaşımda güdüleyici bir güç olacaksa, savaşım önceki tarihsel devrimlerde şimdiye dek bastırılmış bir devrim uğruna verilecektir.
"herbert marcuse"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder