Önceki gece yemekte yanında oturuken, ürkek bakışları ve korkulu bir neşeyle açılmış dudaklarıyla, şamdanların gölgesinde pembeleşen yüzünün görüntüsüyle ne kadar da sevimliydi.
Onunla konuşmak zarif bir kemanı çalmak gibiydi.Yayın her dokunuş ve titreyişine cevap verdi...Etkileme denemesinde son derece büyüleyici bir şey vardı. Başka hiç bir etkinlik buna benzemiyordu.
Birinin ruhunu zarif bir şekle sokmak ve bir süre orada tutmak; kişinin kendi entelektüel fikirlerinin tüm o tutku ve gençlik müziğiyle beraber onda yankılanmasını duymak; duru bir sıvı ya da hoş bir kokuymuş gibi;
kişinin karakterini başkasına taşımak:
Bu gerçekten çok büyük bir sevinçti...Evet olağanüstü portreyi yaratan ressam için Dorian Gray farkında olmadan neyi ifade ediyorsa kendisi de bu genç adam için o olmaya çalışacaktı. Dorian Gray'i egemenliği altına almaya çalışacaktı-zaten çoktan yarı yarıya almıştı bile.
"Wilde'ın Dorian Gray'in Portresi"
Şehvetli gözlerinizin geçtiği alanları korumak lazım. Nitekim
bir tren kompartımanında günlüğünü okuduğunuz kişi belkide maktül'un kendisidir.siz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder